2.3.3.2.3 Diagnoseproces

Het diagnoseproces houdt in dat de stimulussituatie in haar geheel wordt getaxeerd in termen van wat het subject ermee kan doen of niet kan doen. De contextevaluatie of secundaire taxatie stelt een diagnose van de mogelijkheden en onmogelijkheden voor hantering. Het diagnoseproces gebruikt daarbij een aantal coderingscategorieën die relevant zijn voor het selecteren van mogelijkheden tot handelen; die toepassing van coderingscategorieën kan worden opgevat als een serie diagnostische tests. De uitvoer van het diagnoseproces bestaat uit een diagnostisch patroon: het appel van de situatie. Bovendien verstrekt het diagnoseproces, samen met het vergelijkingsproces, de volgende schakel (het evaluatieproces), informatie over de moeilijkheid, de urgentie en de ernst van de gebeurtenissen.

Meer weten? Zie Hoe? (emo)