RET

De therapiestroming die door de CP is heet 'rationeel emotieve therapie' (afgekort RET). De grondlegger van de rationeel emotieve therapie (RET) is Albert Ellis. Ellis zegt: "Mensen raken niet van streek door de gebeurtenissen zelf, maar door de manier waarop ze over deze gebeurtenissen denken". Overigens baseert Ellis zich hierbij op ideeën die al leefden in de klassieke oudheid.
Bijvoorbeeld:
- Iemand groet mij niet als ik hem tegenkom in de gang, terwijl ik wel groette (dit is de gebeurtenis).
- Ik denk hierover: zie je wel, hij mag me niet (dit is wat ik over de gebeurtenis denk).
- Vervolgens voel ik me rot (dit is mijn gevoel erbij).
 
Over de oorzaak van psychische problemen zegt Ellis dus: dat jij je rot voelt doe je in dit geval jezelf aan, want het vervelende gevoel wordt veroorzaakt door wat jij over de gebeurtenis denkt (dus door je cognities) en niet door de gebeurtenis zelf. Volgens Ellis hebben veel mensen onlogische gedachten in hun hoofd, zoals bijvoorbeeld het idee dat je door iedereen in je omgeving gewaardeerd of bemind moet worden om je gelukkig te kunnen voelen. Volgens Ellis is dit helemaal niet nodig om je gelukkig te kunnen voelen. Maar als je dit idee wel in je hoofd hebt zitten maak je eigenlijk jezelf ongelukkig omdat natuurlijk nooit iedereen in je omgeving je zal waarderen en beminnen, er zijn ook altijd wel mensen die je wat minder liggen.
Op deze manier onderscheidt Ellis tien geboden van het onredelijke denken. De tien hierna volgende gedachten zijn volgens Ellis irrationeel en beproefde methodes om jezelf overstuur of ongelukkig te maken:
1. Iedereen (tenminste een ieder die iets voor mij betekent) moet altijd van mij houden, mij achten en mijn kwaliteiten erkennen; als dat niet het geval is, is dat verschrikkelijk.
2. Ik stel als mens niets voor, wanneer ik niet bewijs dat ik op elk gebied - of tenminste op een belangrijk gebied - buitengewoon competent, handig en succesvol ben.
3. Als andere mensen unfair of slecht handelen, moet men ze streng terechtwijzen en bestraffen, want het zijn slechte en verdorven mensen.
4. Het is verschrikkelijk en rampzalig wanneer de dingen niet zijn zoals ik het graag zou willen.
5. Emotionele problemen hebben externe oorzaken en ik heb weinig mogelijkheden mijn gevoelens te veranderen of te controleren.
6. Ik moet me grote zorgen maken over of zeer bang zijn voor gebeurtenissen die mogelijk gevaarlijk kunnen zijn.
7. Het is eenvoudiger om moeilijkheden uit de weg te gaan dan ze het hoofd te bieden. Ik wil me altijd lekker voelen en ik wens geen pijn, in welke vorm dan ook, te lijden.
8. Ik heb iemand nodig die sterker is dan ik waarop ik kan leunen.
9. Mijn verleden is de oorzaak van mijn huidige problemen, want iets dat vroeger een grote invloed op mijn leven uitoefende, moet dat nu nog doen.
10. De wereld moet eerlijk en rechtvaardig zijn.
Het doel van rationeel emotieve therapie is om mensen hun onlogische gedachten af te leren (want deze onlogische gedachten en verwachtingen kunnen hen ongelukkig maken) en hier logische, rationele gedachten voor in de plaats te zetten. Het effect hiervan is dat de volgende keren dat zich een vergelijkbare situatie of gebeurtenis voordoet jouw emoties en daardoor jouw gedrag anders zullen zijn. 
De techniek van de RET is dan ook dat je mensen leert om na te gaan of hun gedachten en opvattingen logisch (rationeel) zijn of niet. Je leert mensen hiervoor aan dat ze hun gedachten aan de hand van een aantal vragen moeten toetsen op hoe logisch/rationeel ze zijn. 
Deze vragen om te toetsen hoe rationeel je gedachten zijn luiden als volgt:
1. Berust dit idee op feiten die de werkelijkheid zo dicht mogelijk benaderen?
2. Kan ik met dit idee mijn doel bereiken?
3. Vermijd ik met dit idee ernstige emotionele conflicten in mijzelf?
4. Helpt dit idee mij ernstige conflicten met anderen te vermijden?
Een andere en meestal snellere manier om onredelijke ideeën op te sporen is het gebruiken van de vier onredelijke typen van denken:
a. Ben ik een moet(st)er?
Een moet(st)er gaat er vanuit dat iemand of iets anders zou moeten zijn dan (of niet mag zijn zoals) hij/zij of het is. Een moet(st)er stelt zijn/haar wensen en behoeften als eisen, als moeten. Een moet(st)er denkt bijvoorbeeld: 'Mensen moet eerlijk zijn tegen elkaar' of 'Ik mag niet zakken voor het examen'.
b. Ben ik een rampdenk(st)er?
Een rampdenk(st)er vindt het erg of vreselijk of rampzalig, dat iets is zoals het is (of niet zoals hij/zij het graag zou hebben). Een rampdenk(st)er kan bijvoorbeeld alleen ontzettende fouten maken in plaats van fouten.
c. Ben ik een ik-kan-het-niet-outhoud(st)er?
Een ik-kan-het-niet-uithoud(st)er denkt dat hij iets (of iemand) absoluut niet kan verdragen. Een ik-kan-het-niet-uithoud(st)er kent vele gedragspatronen waarmee hij zichzelf schade toebrengt, zoals genotzucht, het weigeren om te werken aan vervelende emotionele problemen, of het voortdurend omzeilen van moeilijke situaties. Een goede vraag hierbij is: 'waar is het bewijs dat ik iets of iemand (bijvoorbeeld mijn angst om voor een groep te spreken) niet kan verdragen?
d. Ben ik een eeuwige verdoem(st)er?
De eewige verdoemster denkt dat door iemand, of door haar zelf vreselijke fouten zijn gemaakt en/of nog steeds worden gemaakt. Zij veroordeelt haarzelf of de ander daarom als een volslagen mislukking, als een waardeloos wezen. De eeuwige verdoemster verwisselt haar handelingen met haar totale persoon en beoordeelt haarzelf als persoon in plaats van haar handelingen.
Door je gedachten te toetsen aan criteria voor rationaliteit kom je er ook achter wat je aan je gedachten zou moeten veranderen om ze wél logisch/rationeel te maken. Je vervangt dus je irrationele ideeën door rationele ideeën. Op deze manier kun je via je verstand er voor zorgen dat je je beter en gelukkiger voelt en je vervolgens op basis hiervan ook anders gedraagt.
 
 
[kader]
Nog een voorbeeld tot slot:
de gedachte: 'als mijn vriend de verkering uitmaakt heeft het leven voor mij geen zin meer' is een voorbeeld van een onlogische, niet rationele gedachte, waar je jezelf behoorlijk overstuur mee kunt maken. Bovendien kan dit ertoe leiden dat je je vriend iedere dag vraagt om je te vertellen dat hij echt nooit de verkering zal beëindigen. Iets waar hij vroeg of laat misschien wel een beetje genoeg van krijgt.
De RET zou over deze gedachte zeggen: het is helemaal niet bewezen dat het leven dan voor jou geen zin meer zou hebben, je gedachte is niet logisch/rationeel omdat hij niet op feiten is gebaseerd. Ten eerste weet je helemaal niet hoe je leven zou zijn als je verkering uit was, want dat is (nog) niet het geval. Bovendien is het niet zo dat de zin van het leven maar op één ding in het leven gebaseerd is of hoeft te zijn. Vele mensen vinden dat ze een zinvol leven hebben terwijl ze geen verkering hebben. Je opvatting dat het leven voor jou zonder verkering met deze vriend per definitie geen zin heeft is dus voorbarig en onlogisch. Door deze opvatting toch te hebben maak je jezelf onnodig angstig en depressief.
Een meer logische gedachte zou zijn: 'ik heb nu verkering met mijn vriend en dat vind ik prettig. Als hij de verkering ooit uit zou maken zou ik dat pijnlijk vinden maar het zou niet het einde van de wereld zijn.'
Leven vanuit deze gedachte levert een heel wat blijere en vrijere manier van leven op dan leven vanuit de hierboven genoemde, onlogische gedachte. 
Leuk bij-effect van het leven vanuit de 'logische' gedachte is dat je vriend de verkering lang zo snel niet uit zal maken dan wanneer je vanuit de 'onlogische' gedachte leeft.
Een vrolijke, zelfverzekerde vriendin is immers leuker dan een zeurende, depressieve vriendin!