2.2.2.8.2.3 Lichaam-geest

Lichamelijke symptomen of afwijkende gedragingen worden niet alleen fysiologisch bepaald maar kunnen ook worden veroorzaakt door zuiver psychologische processen. Freud was van oorsprong arts, en tijdens zijn medische studie werd hem geleerd dat gedrag veroorzaakt wordt door het zenuwstelsel, een biologisch standpunt dus. Freud heeft echter beschreven dat gedrag, bijvoorbeeld abnormaal gedrag, ook een zuiver psychische oorzaak kan hebben. Hij noemde dit hysterische symptomen. Zo kunnen bijvoorbeeld verlammingen, het niet meer kunnen spreken of flauwvallen door psychische invloeden optreden. Bij een `hysterische' verlamming kan iemand echt niet meer lopen terwijl er lichamelijk gezien niets aan de hand is met de bij het lopen betrokken spieren en zenuwen. Ook is er geen sprake van bewust de zaak voor de gek houden.
 
Hoe dit kan valt te verklaren aan de hand van de twee hiervoor genoemde uitgangspunten van de psychoanalyse. Om te beginnen speelt het hele proces dat de hysterische verlamming veroorzaakt zich op onbewust niveau af, de zorgvrager heeft er geen weet van (en houdt de zaak dus niet voor de gek). Verder is er volgens Freud bij dergelijke klachten sprake van een (onbewust) conflict tussen de verschillende delen van de persoonlijkheid, vaak tussen het id en het superego. Als iemand een heel streng superego heeft dat hem oplegt zijn leven op een bepaalde manier te leiden terwijl er vanuit het id heel andere sterke wensen en verlangens naar boven komen, kan het zijn dat het ego (de scheidsrechter) hier niet meer uit komt. De persoon kán dan zo niet verder, wat zich volgens Freud dan kan uiten in het ook letterlijk niet meer verder kunnen, in het niet meer kunnen lopen.