Toekomst PT
Universele factoren veronderstelt een soort gemeenschappelijkheid, een soort zelfde visie, wellicht een soort van eenzelfde begrippenkader, eenzelfde soort werkhouding en benadering.
Het veronderstelt een vorm van een homogeniteit. Onze tutorgroep bleek echter aardig heterogeen en het zoeken naar eerder genoemde factoren lokte steeds een discussie uit, waarbij eerder de verschillen tussenons naar voren kwamen, maar soms ook de overeenkomsten.
Het leek soms wel een therapeutisch proces met ons als actors in het geheel. Het boeiende aan dit proces is dat we in een korte tijd veel over elkaars visies, begrippenkaders en werkhoudingen te weten zijn gekomen. Inmiddels is een van ons overgestapt naar een andere tutorgroep en een van ons bevallen van een mooie dochter. Ondanks deze discontinuïteit binnen onze groep hebben we veel discussies met elkaar gevoerd over de volgende dingen:
- de rol van de zorgverzekeraar: de commercialisering van ons vakgebied. Een positieve ontwikkeling of juist niet?
- over zelfzorg en bescherming vanuit onze organisatie (je kunt nog zo goed voor jezelf willen zorgen maar als je niet gesteund wordt door jouw organisatie, het liefst middels een beleid, dan kan het je bij de handen afbreken).
- over empathie en congruentie. In hoeverre moet je transparant zijn en is dit altijd wenselijk (of zelfs bevorderend) voor het therapeutische proces?
Kortom, we hebben veel met elkaar gesproken en hebben geen pasklare oplossingen kunnen vinden voor verschillende punten van discussie, maar is het proces wellicht belangrijker dan de uitkomst?
Om het bovenbeschreven proces binnen onze groep te illustreren, willen wij binnen onze presentatie even stilstaan bij een vraag die het lezen van een boek van Yalom: “ De Schopenhauer-kuur” bij ons opriep: “Wat doe je als therapeut wanneer je te horen krijgt dat je niet lang meer te leven hebt. Vertel je het aan jouw patiënten? En wat zijn jouw overwegingen daarbij?”
Wij willen met jullie hier over van gedachten wisselen nu.
…..
En nu willen wij stilstaan bij de toekomst van psychotherapie en welke ideeën wij daar over hebben, aan de hand van de gestelde vragen.
De vraagstellingen/probleemgebieden anno 2025:
- er zal vermoedelijk meer vereenzaming zijn tgv de toenemende automatisering.
- er zal dan ook meer sprake zijn van hechtingsproblematiek
- er zal meer sprake zijn van verslavingen, aan nieuwe middelen
- er zal sprake zijn van meer grenzeloos gedrag, mogelijk meer agressie
De methoden anno 2025:
- er zal meer gebruik worden gemaakt van e-health
- er zullen meer methoden worden gebruikt die een snel resultaat zullen bewerkstelligen
- er zal nog meer vraaggericht gewerkt worden
- er zal vermoedelijk meer medicatie voorgeschreven worden
- er zal meer vanuit de neurobiologie worden gekeken naar probleemgebieden
- er zal ook meer gebruik gemaakt worden van complementaire geneeskunde (denk hierbij aan gebruik van vitamines)
De ruimte anno 2025:
- er zullen interdisciplinaire centra zijn waar dito teams zullen werken
- vermoedelijk zal men meer vanuit huis kunnen werken tgv toenemend gebruik van internet en e-health
- de ruimtes zullen inwisselbaar en zakelijker worden
Tav evidenced based werken gaan wij er vanuit dat dat in de toekomst de enige manier van werken zal zijn dat vergoedt zal worden door de zorgverzekeraar.
Voorts denken wij dat onze beroepsgroep genoodzaakt zal zijn om meer kennis te hebben van de naastliggende vakgebieden, mogelijk dat in de toekomst opleidingen en na- en bijscholingen voor psychologen daar meer aandacht voor zullen hebben om te voorzien in deze vraag.