Psychotherapie in algemene zin
Psychotherapie is een containerbegrip, onder welke vlag een grote verscheidenheid van hulpverleningsactiviteiten schuil gaat. Deze activiteiten liggen ver uit elkaar voor wat betreft gehanteerde methodes en achterliggende theorieën. Daarnaast bestaan er grote verschillen ten aanzien van tijdsduur en intensiteit van de behandeling. Tot slot is er onderscheid aan te brengen op basis van de focus van de behandeling. Waar de ene, meer klachtgerichte benadering zich richt op het verhelpen van de symptomen of stoornissen, daar richt de meer persoonsgerichte benadering zich op verandering van vaste denk- en gedragspatronen. De Haas (2006) tracht tot een meer eenduidige definitie van psychotherapie te komen om meer overeenstemming te bereiken tussen de verschillende belanghebbenden i.c. vertegenwoordigers van de beroepsgroep, cliënten, verzekeraars, andere disciplines binnen de gezondheidzorg en de overheid. Op basis van tot dan toe gangbare definities (vanuit Nederlandse Vereniging voor Psychotherapie, de Wet BIG, Werkgroep Integratieve Psychotherapie) analyseerde de Haas bestaande definities op basis van accentverschillen en kernthema’s. De onderstaande kernthema’s vatte hij vervolgens samen en schoof hij in elkaar tot één samenvattende omschrijving:
- Doelstelling van de behandeling
- Typering van de beroepsbeoefenaar
- Professionele richtlijnen en standaarden
- Werkwijze
- Aard van de toe te passen methoden
- Doelgroep; wie komen voor psychotherapie in aanmerking?
Wat zijn de werkzame bestanddelen van psychotherapie?
Onbekende factoren
|
45%
|
Niet veranderbare kenmerken van de patiënt
|
25%
|
Therapeutische relatie
|
10%
|
Behandelmethode
|
8%
|
Kenmerken van de psychotherapeut
|
7%
|
Interactie van de therapiefactoren
|
5%
|